غروب بهعنوان مبدأ وقت و زمان در فقه اسلامي، اعم از شيعه و سني، در سه حكم كثيرالابتلاء مطرح ميشود:
اولين جايگاه، مبدأ زمان نماز مغرب است. فريقين متّفقاند كه با غروب خورشيد، وقت نماز مغرب داخل ميشود؛ گرچه نسبت به آنچه باعث تحقق غروب ميشود اختلاف ديدگاه وجود دارد.
دومين جايگاه مربوط به زمان افطار براي صائم است. اين مسئله نيز در فقه اسلامي مورد اتفاق است كه زمان صوم با غروب شمس تمام شده و با آن افطار جايز ميگردد. در اين زمينه عباراتي از فريقين بر اين مطلب دلالت دارد.
حكم سوم مربوط به اعمال حج و زمان افاضه از عرفات است كه در فقه شيعه و اهل سنت وقت آن غروب خورشيد معرفي شده است؛ هرچند برخي از عامه به سنت تعبير كرده و عدهاي ديگر افاضه بعد از غروب را افضل دانستهاند.
در آثار روايي و فقهي اهل تسنن، نظر و قول مشهورِ قريب به اجماع استتار كامل قرص خورشيد در افق بهعنوان غروب شرعي معرفي شده است. اما جوامع حديثي شيعه و به تبع آن آراي فقها حاكي از دو ديدگاه است؛ برخي استتار قرص خورشيد و برخي ديگر ذهاب حمرة مشرقيه را محقق غروب دانستهاند.
آنچه در اين ميان ضرورت و اهميت بحث در اين موضوع را بيشتر نمايان ميكند تطابق قول اول با نظر جمهور اهل تسنن است كه بسياري را به حمل روايات استتار شمس بر تقيه وادار نموده است. به نظر ميرسد چنين برخوردي قابل مناقشه بوده، توفيق بين دو دسته روايات با حمل روايات ذهاب حمره بر علاميت، احتياط و استحباب هم منطقي به نظر ميرسد و هم با تكامل غروب و علامتهايي كه فقهاي اهل تسنن براي غروب خورشيد عنوان كردهاند، تطابق پيدا ميكند.
در اين پژوهش برآنيم با در نظر گرفتن چرايي اختلاف در چنين موضوعي كه مسلمانان از ابتدا بدان مبتلا بودهاند، ضمن بررسي اقوال فقهاي عامه و خاصه، بهويژه فقهاي متقدم شيعه، ادلة هريك را بررسي كنيم و درنهايت به جمعبندي و نتيجهگيري مطلوب برسيم و ضمن بيان قول حق، زمينههاي اختلاف ديدگاه فقهاي فريقين را برشمريم و آنگونه كه شايستة موضوع غروب، بهعنوان يك مسئلة كثيرالابتلا از بدو تشريع، است و تا حد امكان، از اختلافي كه اكنون بين فريقين نمود دارد بكاهيم.
كتاب "غروب شرعي از ديدگاه فريقين" نوشته حميد كمالي اردكاني (عضو گروه فقه و حقوق پژوهشكده حج و زيارت)، در دي ماه 1393 در 304صفحه و در قطع وزيري توسط نشر مشعر منتشر شده است.