هم قدم با کاروان: سفرنامه منظوم عتبات عایات

اثر پیش رو سروده های نغز و روانی است که از سوی شاعر معاصر آقای محمود تاری و در سفر زیارتی اعتاب مقدسه عراق در وصف امامان مدفون در آن سرزمین و شهدای کربلا سروده شده است.

این اشعار خوانندگان را در فضای معنوی حرم اولیاء الهی در نجف اشرف، کربلای معلی، کاظمین، سامرا و حال و هوای اربعین پیاده تا کربلا برده و با گوشه ای از شخصیت، فضائل و مصائب آن بزرگواران آشنا می‌کند.

نویسنده در بخشی از کتاب درباره اثر خود آورده است: آنچه در این مجموعه آمده نه شعر است! که پاره ای دل زائری است که قدم به قدم با کاروان دلدادگان علوی و حسینی همراه شده است.

پیاده به سوی کربلا عنوان یکی از اشعار محمود تاری درباره اربعین است؛

عاشق شیدا

کرب و بلاست مقصد راه پیاده ها

باشد به سوی عشق نگاه پیاده ها

وقتی مسیر سمت بهشت ولایت است

لطف خداست پشت و پناه پیاده ها

دل در هوای دوست فقط داده عاشقش

هر ذرّه خاک گشته گواه پیاده ها

در زیر پای زائر کرب و بلا ملک

گسترده بال بهر رفاه پیاده ها

چندین هزار عاشق شیدا در این مسیر

بازآ که دیدنی ست سپاه پیاده ها

عشق حسین جرم کمی نیست پیش کفر

این هم یک از هزار گناه پیاده ها

از چاه عشق یوسف کنعان برون کشد

هرکس که گشت جلوه ماه پیاده ها

از بس چکید اشک ارادت ز چشمشان

تر شد گلوی خاک ز آه پیاده ها

باید گریست تاول پای رقیّه را

شد زخم عشق خار گیاه پیاده ها

«یاسر» طلوع می‌کند از آسمان بهار

با هر قدم ز شوق پگاه پیاده ها