چاه حُلوَه

چاه حُلوَه: از چاه‌هاي مدينه و محل بيتوته پيامبر_{(صلی الله علیه و آله)}

چاه حلوه از چاه‌هاي مدينه است که در سده‌هاي اوليه هجري، در کوچه‌اي از اين شهر با همين نام، قرار داشت.^[1] بعدها برخي از قريشيان خانه‌هايي براي خود در اين کوچه و نزديک چاه ساختند که از جمله است خانه عامر بن ابي‌وقاص زُهري، برادر سعد بن ابي‌وقاص، حُوَيطب بن عبدالعزي، از مؤلفة القلوب و نيز آمنه، دختر سعد بن ابي‌سرح.^[2]

گزارشي از حفر کننده و مالک چاه حلوه در دست نيست. از اين چاه، در منابع تاريخي، کمتر ياد شده است. به نقل از ابن زباله (م.199ق.) روزي پيامبر_{(صلی الله علیه و آله)} حيواني را ذبح کرد و براي همسران خود فرستاد. اما برخي از آنان، در پاسخ به اين رفتار حضرت، با سخنان توهين‌آميزِ خود ايشان را رنجاندند. پس از آن پيامبر_{(صلی الله علیه و آله)} از آنان دوري گزيد و به مدت 29 شب کنار چاه حلوه بيتوته کرد.^[3] ابن سعد (م.230ق.) گزارشي با همين مضمون ارائه کرده، اما در آن از چاه حلوه نامي نبرده است.^[4]

منابع جغرافيايي و نيز تاريخي، از حوادث مرتبط با چاه در سده‌هاي بعد، گزارشي ارائه نداده‌اند. سمهودي(م.911ق.) در سده دهم، از مکان اين چاه، اظهار بي‌اطلاعي کرده است.^[5] از موقعيت کنوني اين چاه خبري در دست نيست.

منابع

اخبار المدينه: محمد بن الحسن بن زباله (م.199ق.)، به کوشش صلاح عبدالعزيز زين سلامه، مدينه، مرکز بحوث و دراسات المدينه، 1424ق؛ تاريخ المدينة المنوره (اخبار المدينة النبويه): عمر بن شبّه النميري (م.262ق.)، به کوشش فهيم محمد شلتوت، قم، دار الفکر، 1368ش؛ الطبقات الکبري: محمد بن سعد (م.230ق.)، بيروت، دار الصادر، 1409ق؛ وفاء الوفاء باخبار دارالمصطفي: علي بن عبدالله السمهودي (م.911ق.)، به کوشش محمد محيي‌الدين عبدالحميد، بيروت، دار الکتب العلميه، 2006م.

[1]. اخبار المدينه، ص215.

[2]. تاريخ المدينه، ج1، ص241.

[3]. اخبار المدينه، ص215.

[4]. الطبقات، ج8، ص190.

[5]. وفاء الوفاء، ج3، ص136.