محمد بن حسن سابُسی و امرای حج خاندان او مدفون در منطقه «الحی» واسطِ عراق

سید محمد تقی سابُسی حسینی که با هفت واسطه نسبش به امام سجاد (علیه السلام) می رسد، از سادات جلیل القدر قرن چهارم هجری است. وی در دوره آل بویه می‌زیست و جایگاه اجتماعی - سیاسی والایی داشت. افزون بر اینکه وی داماد نقيب واسط بود، دو تن از دامادانش نیز نقابت سادات کوفه و بغداد را به عهده داشتند که یکی از آنان سید بزرگوار و نقیب النقبای بغداد ، سید رضی، «صاحب نهج البلاغه» بود که این امر اهمیت خانواده او را در عراق نشان می دهد. همچنین عمویش کسی است که حجر الاسود را از قرامطه باز ستاند و در جایش نصب کرد. سید محمدتقی و بیشتر پسرعموهایش امارت حج عراقی ها را بر عهده داشتند. بازماندگان این سید بزرگوار بسیار، و غالبا از شرفا و بزرگان سادات بغداد، کوفه، بصره و واسط بودند و نقابت سادات این مناطق و نیز مشهد امیر مؤمنان و حرم کاظمین (علیهما السلام) بر عهده آنان بود. البته در تاریخ درباره ویژگی هی اخلاقی، نفوذ اجتماعی و زندگانی او اطلاعات فراوانی وجود ندارد.

در این اثر محقق کوشیده تا شخصیت و زندگی این سید جلیل القدر و خاندانش را به خوانندگان معرفی کند.