عبدالله باهر از جمله فرزندان دانشمند و فرزانه امام سجاد بود و در مدینه موقعیت ممتازی داشت. وی، در عصر مروانیان زیست و چون سرپرستی اوقاف و صدقات املاک پیامبر اسلام (ص) و جدش علی (ع) را بر عهده داشت، میان علویان سرشناس بود. وی از اصحاب امام محمد باقر (ع)، که نشان از همراهی او با اهل بیت (ع) دارد، به شمار می رفت. پرداختن به این شخصیت از این رو اهمیت دارد که نوادگان و نسل او بیشتر در ایران سکونت داشته و خاندان های متعددی از ایشان برخاسته اند که برخی از آنان، در طول تاریخ، از مشاهیر، علما و دانشمندان، و از شهدای اهل بیت به شمار می آمدند.