سنّت زیارت عتبات عالیات، به عنوان بخشی از آداب معنوی سفر حج

نوشته احمد خامه‌یار (دانشجوی دکتری تاریخ و تمدن اسلامی دانشگاه تهران)

پژوهشنامه حج و زیارت، شماره 8، پاییز و زمستان 1398

مشــاهد مقدس امام علی(ع) و امام حســین(ع) و دیگر امامان مدفون در عراق، با ساخت بناهای بزرگ بر آنها در سده ســوم و چهارم هجری، رفته رفته مورد توجه و اهتمام روزافزون عموم مســلمانان قرار گرفت. در آن دوره، شــهرهای بغداد و کوفه، دو مبدأ بسیار مهم برای سفرهای حج بود و بسیاری از کاروان‌هایی که از سرزمین‌های شرقی اسلامی همچون ایران، خراسان و آسیای میانه راهی سفر حج می‌شدند، در مسیر خود از خاک عراق می‌گذشتند و گاه در مسیر، دو حرم مطهر امام علی‌(ع)و امام حسین‌(ع)را نیز زیارت می‌کردند.
پژوهش حاضر، بر آن است تا به شیوه توصیفی و با استقصای حداکثری شواهد و مدارک تاریخی شامل متون و منابع مکتوب (همچون راهنمانگاری‌ها و ســفرنامه‌های حج) و اسناد تصویری کهن (نظیرطومارهای گواهینامه حج و طومارهای زیارتی شیعی،) نشان دهد که زیارت عتبات عالیات، به تدریج با سفرهای حج مسلمانان شماری از سرزمین‌های اسلامی ارتباط یافته است و بسیاری از کاروان‌های حج که در مســیر خود از عراق عبور می‌کردند، به عنوان بخشی از آداب معنوی سفر حج، به زیارت مشاهد ائمه(ع) در عراق، به ویژه دو آستان مقدس علوی و حسینی، تقید داشته‌اند.