دوستی و محبت اهلبیت (ع) از موضوعاتی است که هر مسلمان و مؤمنی باید در منظومه اعتقادی و رفتاری خود برای آن جایگاه ویژهای قرار دهد. این محبت چنان اهمیت و جایگاهی دارد که خداوند در قرآن، آن را تنها مزد و پاداش رسالت پیامبر اکرم (ص) معرفی کرده است.
دوستی با خاندان عصمت، راهی است به سوی خدا و موجب میشود انسان، حلال را از حرام، واجب را از غیر واجب و صحیح را از باطل تشخیص دهد و در صراط مستقیم قرار گیرد. پس این دوستی و محبت ارزشمند است و نباید آن را فقط از دیدگاه احساسی و عاطفی بررسی کرد. ازاینرو پیامبر گرامی (ص) با معرفی اسوههای آرمانی و سفارش به دوستی و الگوگیری از ایشان، راهکار عملی هدایت مردمان را بنیاد نهاده است.
فضیلت و ارزش و حتی وجوب دوستی با اهلبیت (ع) خاص شیعیان نیست؛ بلکه دیگر مسلمانان به آن اهمیت میدهند و در این باره با یکدیگر اختلاف دارند. هرچند وهابیون مدعیاند که محب اهلبیتاند، اما با برداشتهای نادرست و فهم غلط آیات و روایت متعددی که درباره وجوب و آثار محبت اهلبیت (ع) وجود دارد، شبهاتی را در این باره مطرح کردهاند که لازم است به آنها پاسخ داده شود.
در این پژوهش که به همت حجتالاسلام آقای علی ظرافتیکامران و با همکاری ارزیاب محترم حجتالاسلام علی باقرشیخانی تدوین شده است، ضمن معرفی مصادیق اهلبیت (ع) و ضرورت محبت آنان، اصلیترین شبهات مطرح شده در این باره، بررسی و پاسخهای مناسب بیان شدهاند.