شيعه اعتقاد به لوح فاطمه (علیها السلام) و نزول دوازده صحيفه آسماني دارد، درحاليکه صريح قرآن ميگويد؛ هيچ کتابي غير از قرآن نازل نشده است و کتاب ديگري نداريم.[1]
ما هم معتقديم که جز قرآن کريم، هيچ کتاب ديگري ميان مسلمانان وجود ندارد که همعرض آن باشد. قرآن، تنها کتاب آسماني همه مسلمانان و معجزه جاويدان است:
(لا يَأْتِيهِ الْباطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِيلٌ مِنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ) (فصلّت: 42)
هيچگونه باطلي، نه از پيش رو و نه از پشت سر، به سراغ آن نميآيد؛ زيرا خداوند حكيم و شايسته ستايش آن را نازل کرده است.
شيعيان، همه بر اين اعتقادند که خداوند فقط يک کتاب بر پيغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نازل کرده و آن قرآن کريم است. هيچ فقيه و عالمي از شيعه نگفته و ننوشته است که غير از قرآن کريم، کتاب آسماني ديگري در عرض قرآن وجود دارد. بلکه عقيده شيعيان بر اين است کتب يا صُحفي که در منابع شيعه از آنها ياد شده، اولا: در عرض و همردیف قرآن نیستند، و ثانیا: همه آنها يا املاي رسول خدا (صلی الله علیه و آله) یا املای ملک بوده که امير مؤمنان (علیه السلام) آن را نگارش کرده و يا نوشته خود حضرت علي (علیه السلام) است. از باب نمونه در روايات شيعه از «جامعه» ياد شده است. این کتاب که نويسنده وهابي به آن اشاره کرده، امام صادق (علیه السلام) درباره آن فرموده است:
اين کتاب که به املاي رسول خدا (صلی الله علیه و آله) است و (امام) علي (علیه السلام) آن را مکتوب کرده، حكم هر حلال و حرام و هر چيزي كه مردم تا روز قيامت بدان احتياج داشته باشند؛ حتي جزاي زخمي كه كسي برداشته باشد، در آن است.[2]
حديث لوح فاطمه (علیها السلام) نیز از مشهورترين احاديث درباره تعيين اوصياي پيامبر (صلی الله علیه و آله) از سوي خداوند تبارک و تعالي است. اين حديث از پيامبر (صلی الله علیه و آله) و راوي آن، يکي از صحابه بزرگوار و جليلالقدر ايشان، يعني جابر بن عبدالله انصاري است. متن حديث، پيام تبريك پروردگار متعال به سبب تولد امام حسين (علیه السلام) است كه با خط سفيد و درخشان، بر لوحي زمرّدين نوشته شده و به وسيله پيغمبر اكرم (صلی الله علیه و آله) به عنوان چشمروشني به فاطمه زهرا (علیها السلام) اهدا گرديده است. در اين لوح زمرّدين كه جابر بن عبدالله انصاري آن را ديده و از روي آن استنساخ كرده، اسم رسول اكرم (صلی الله علیه و آله) و علي بن ابيطالب و فرزندان آن حضرت (علیهم السلام) به عنوان اوصياي پيغمبر اسلام (صلی الله علیه و آله) همراه با برخي ويژگيهايشان ثبت شده است: «... فيه اسم أبي و اسم بعلي و اسم ابني و اسم الأوصياء من ولدي و أعطانيه أبي ليبشّرني بذلك...». عبدالرحمان بن سالم از ابوبصير نقل ميكند: «اگر در عمرت حديثي جز اين نميشنيدي، براي تو كفايت ميكرد؛ پس آن را از بيگانگان حفظ كن».[3]
اين حديث نوراني نيز مانند هزاران حديث ديگر است که از پيامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) به ما رسيده و تنها ويژگياش اين است که راوي آن، امامان معصوم (علیهم السلام)، هستند.
[1]. اصول مذهب الشيعة الامامية، ناصر القفاری، ج2، ص190
[2]. كافي، شیخ کلینی، ج1، ص239؛ بحار الانوار، علامه مجلسی، ج26، ص22.
[3]. الكافي، ج1، ص527.