از جمله افترائات وهابيت بر عليه شيعه اين است که شيعه به کتاب اعتنايي ندارد و به قرآن عمل نميکند.[1]
بيترديد ادعاي عمل نکردن شيعه به قرآن، افترا و اتهامي نارواست؛ زيرا شيعه همه آيات قرآن کريم را وحي الهي و منبع اصلي معارف و احكام و دستورات خداي متعال و مهمترين وسيله هدايت ميداند و معتقد است که همه مسلمانان وظيفه دارند به قرآن تمسک کنند و هيچ کسي در عمل به قرآن معذور نيست. شيعه بر اساس تعاليم و رهنمودهاي خدا و رسول (صلی الله علیه و آله) و توصيههاي پيشوايان خود، همواره در جهت فهم معارف قرآن و عمل به دستورهاي آن تلاش و اهتمام داشته است؛ از جمله شواهد اهتمام شيعه به قرآن کريم، تلاش عالمان شيعه براي فهم و تفسير و نشر معارف قرآن کريم است. علماي شيعه در طول تاريخ اسلام آثار گوناگوني در زمينه علوم قرآني، نظير علم قرائت، کتابت و تفسير قرآن، تدوين و تأليف نمودهاند؛[2] به گونهاي که طول چهارده قرن گذشته، حدود پنج هزار عنوان کتاب در تفسير و علوم قرآني از شيعه ثبت شده است؛ درحاليکه تعداد شيعيان يك چهارم آمار اهل سنت است.[3]
[1]. «الرّافضه: لايعتمدون على القرآن ولاعلى الحديث ولاعلى الإجماع...» (ابن تيمية، منهاج السنة النبوية، ج1، ص69).
[2]. فقهاي شيعه قرآن کريم را مهمترين و اصليترين منبع تشريع و استنباط حکم ميدانند و درکشف احکام شرعي بيش از هر دليلي به قرآن تمسک ميکنند.
[3]. سيدمحمد حسيني قزويني: مقاله پاسخ به شبهات- تحريف قرآن ـ
https://www.primary.ir.