زیارت اربعین پدیدهای است که پیروان اهلبیت (ع) همه ساله و مشخصاً در بیستم صفر، یعنی چهل روز پس از سالگرد شهادت حضرت سیدالشهدا (ع) در زنده نگه داشتن آن کوشیدهاند. این زیارت در همگرایی جامعه مؤمنین برای انجام دادن مجموعهای از فعالیتهای عمومی موفقت چشمگیری داشته و آحاد پراکنده را به اجتماعی هماهنگ و همسو مبدل ساخته و ایمان و همبستگی میان آنان را مستحکم کرده است.
در این پژوهش که ترجمهای فارسی از کتاب " زیارة الاربعین: دلالات و آفاق " نوشته محمد عبدالرضا هادی الساعدی است، تلاش شده جنبههایی از پیامدهای فکری و جنبشزای این مراسم، همچون قضیه «برائت از ستمگران» و جلوههای منحصر به فرد آن و نیز برخی از مفاهیم تمدنی که با ذات زیارت فرخنده اربعین پیوند دارد، بررسی و تحلیل شود؛ مفاهیمی همچون «رفتار ایثارگرانه» و «کار داوطلبانه» یا «تأثیرات پیادهروی بر سلامت روانی و فکری و نیز بررسی دساوردهای تربیتی و آموزشی زیارت اربعین با رجوع به پژوهشهای علمی و دانشگاهی از جمله موضوعات مورد توجه این پژوهش بوده است.