مداحی در طول تاریخ شیعه یکی از ابزارهای روشنگری توسط شاعران بزرگ مانند دعبل خزاعی، کمیت اسدی، سید حمیری و... بوده است. در عصر انقلاب اسلامی ایران هم مداحی ابزار تبلیغاتی مؤثری در صحنههای انقلاب، جنگ تحمیلی و احیای فرهنگ عاشورائی بود. اما این هنر به همان اندازه که مؤثر و کارساز است در معرض آسیبهای محتوائی، شکلی و ساختاری قرار دارد.
ازاینرو مداحان گرامی دارای مسئولیت خطیری هستند که در عین بهرهگیری از صوت و لحن زیبای خود بايد با آهنگهای سالم محتوای غنی شیعه را به مخاطبان خود ارائه دهند و در مداحیها جهاد تبیین را سر لوحه کار خود قرار دهند. ازاینرو رهبر معظم انقلاب در جلساتی که با مداحان داشتهاند بارها بر رعایت بایدها و نبایدهای مداحی اشاره کردهاند. اثر پیشرو با عنوان «بایدها و نبایدهای مداحی» سعی کرده با بهرهگیری از معارف شیعه و مقتلهای موجود و توصیههای مقام معظم رهبری به مداحان، راهنمایی در جهت مداحی صحیح و در راستای «جهاد تبیین» آماده سازد.
کتاب "بایدها و نبایدهای مداحی" در گروه اخلاق و اسرار پژوهشکده حج و زیارت تهیه و تدوین شده و توسط نشر مشعر در اردیبهشت ماه 1401 در 85 صفحه و در قطع پالتویی منتشر شده است.