نويسندهاي وهابي مينويسد:
دولت منتظر براي اهل هر ديني طبق کتاب خودشان حکم ميکند؛ با اينکه به اتفاق مسلمانان، دين اسلام به کسي اجازه نميدهد به غير شريعت قرآن حکم نمايد. در روايات شيعيان چنين آمده است: وقتي قائم قيام کند، به تساوي تقسيم نمايد و ميان مردم به عدالت رفتار کند و تورات و ديگر کتابهاي خداوند را از غاري در انطاکيه بيرون ميآورد و ميان اهل تورات به تورات و ميان اهل انجيل به انجيل و ميان اهل زبور به زبور و ميان اهل قرآن به قرآن داوري ميکند. اين قانوني که جعل کنندگان اين احاديث درصدد اجراي آن هستند و عملي شدن آن توسط مهدي منتظر را وعده ميدهند، تا حد زيادي به انديشه دين جهاني شباهت دارد که آيين مانوي منادي آن است؛ انديشهاي الحادي که اديان آسماني را با شعار آزادي فکر و عقيده انکار ميکند.[1]
مسئله حکم طبق کتابهاي آسماني، نه انديشهاي برآمده از روايات، بلکه حقيقتي قرآني است و البته اين حقيقت قرآني را هم ميتوان مانند نويسنده وهابي به صورتي نادرست تفسير کرد و آن را انديشهاي الحادي و بدعتآميز دانست و هم فهم درستي از آن داشت و آن را همنوا و همسو با خاتميت شريعت اسلام تفسير کرد. حاکم حسکاني و ايجي، اين حديث را آوردهاند. آنها اين روايت را در کتابهاي تفسيري و کلامي خود آورده و بر مضمون آن خرده نگرفتهاند و اين بهترين قرينه است بر اينکه تصور از اين حديث و الحادي دانستن مضمون آن، دور از واقعيت است.
روايت مورد نظر ايشان را نه تنها دانشمندان شيعه، بلکه برخي از عالمان اهل سنت نيز آوردهاند و ازاينرو، اگر در محتواي آن اشکالي وجود داشته باشد، گريبان اهل سنت را نيز خواهد گرفت و اهل سنت نيز بايد به آن پاسخ دهند.
[1]. اصول مذهب الشيعه، ص1061.