زیارت، یکی از عوامل تربیتی و مولد معنویت و انسانیت در دین اسلام است ـ اعم از زیارت خانه خدا و زیارت قبور مطهر انبیا و اولیای الهی ـ که شناخت صحیح و انجام درست آن نقشی بیبدیل در زندگی انسان خواهد داشت. در واقع زیارت، یکی از طرق و اسباب تقرب الی الله است که طالبان حقیقی طریق دوست میتوانند از رهگذر آن و اتصال به واسطههای فیض به این تقرب دست یابند. اگر شناخت حقیقت زیارت به عنوان عملی توحیدی همراه معرفت و آگاهی نسبت به مقام مزور باشد، تأثیری شگرف در تربیت انسان و کسب معرفت نسبت به خالق هستی و اولیای الهی خواهد داشت.
در همین راستا کتاب «عرفان زیارت و زیارت عارفانه» نوشته حجتالاسلام حسن رضائیمهر به همت گروه کلام و معارف پژوهشکده حج و زیارت تهیه شده است. این کتاب با هدف تبیین حقیقت زیارت و نقش آن در کسب معرفت و تربیت انسان و نقد شبهات مطرح درباره آن نگاشته شده است.
در این نوشتار مطالب در سه بخش عرفان زیارت، زیارت عارفانه و پاسخ به پرسشها و شبهات مربوط به آن تنظیم شده است. بخش اول مربوط به شناخت حقیقت زیارت است تا معلوم شود زیارت راهی برای نزدیکی به خداست و نه تنها در تقابل با توحید نیست بلکه تأکید بر آن است. بخش دوم با تأکید بر اینکه زیارت عارفانه، زیارتی است که مشتمل بر معرفت و آگاهی نسبت به مقام مزور باشد، به عنوان زیارت کامل مطرح و بر تحصیل آن از طریق عمل به شرایط و آداب آن تأکید گردیده است و در بخش سوم به پرسشها و شبهاتی که درباره زیارت بیت الله، پيامبر (ص) و امامان معصوم: و چرایی عقلی و نقلی رفتن به سوی آنها ـ با اینکه میتوان از دور هم به زیارتشان مفتخر شد ـ مطرح گردیده، پاسخ داده شده است.