نوشته سیدمحمدرضا حسینی جلالی / ترجمه مهدی مجلسیراد
فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره 43، تابستناان 1399
امام حسین(ع) امام واجبالطّاعة، معصوم از خطا و شهید مظلوم است. سؤالات متعددی پیرامون قیام ایشان وجود دارد که در طول تاریخ به آنها پرداخته شده است و افراد زیادی مشتاق شنیدن پاسخی قانعکننده برای آن هستند؛ آنکه: ـ چرا امام از مدینه به مکه، و سپس به کوفه رفت؟ درحالیکه اگر در مدینه میماند، مردم به سمتش ميآمدند و با او بیعت میکردند؛ ـ چرا وقتی خبر شهادت مسلم و خیانت کوفیان را شنید، بازنگشت؟ _ قیام ایشان چه هدف و فایدهای را دنبال میکرد که ارزش داشت خونش در راه آن ریخته، و خانوادهاش اسیر شود؟ _ چرا ایشان مثل برادرش امام مجتبی(ع) با حکومت صلح نکرد تا جانش را حفظ کند؟ _ چرا ایشان خانواده را همراه آورد؟ درحالیکه میدانست که خودش کشته، و به آنان اهانت خواهد شد! ـ برگزاری محافل حسینی چه فایدهای دارد و چرا تا روز قیامت باید این جلسات برپا شود؟
این مقاله در پی پاسخی متقن و علمی به این سؤالات است.