متن سفرنامه به مشهد مقدس و سپس مکه و مدینه و در نهایت عتبات عالیات عراق در سال ۱۳۱۵-۱۳۱۶ق. است. نویسنده فردی روحانی از خاندان علم و سیادت و علاقمند به مکتب شیخیه، بوده است. بخش نخست این سفرنامه، سفرنامه مشهد است که تقریبا به لحاظ روش ثبت و نگارش مستقل است. مدت اقامت وی در مشهد نزدیک به دو ماه بوده است. پس از آن به قصد حج، از مسیر عشق آباد به باکو و از آنجا به استانبول، اسکندریه، سوئز، جده، و پس از زیارت حرمین، از راه جبل، به عتبات آمده و سپس از طریق قصر شیرین وارد ایران شده و با عبور از شهرهای مختلف وارد اصفهان شده است. بدین ترتیب کتاب حاضر همزمان، سفرنامه مشهد، حج و عتبات است. این سفرنامه در مقایسه با سفرنامه های دیگر ایرانی و شیعی این امتیاز را دارد که نویسنده طی آن مرقد یازده امام را نیز زیارت کرده است.