شبهه: ناهماهنگي قلب و زبان

شبهه سوم: ناهماهنگي قلب و زبان

بخش ديگري كه قفاري در کلام امام علي _{(علیه السلام)} بدان پرداخته و به عنوان شبهه مطرح نموده اين جمله ايشان است: «اللّهمّ اغفرلى ما تقرّبتُ به إليك بلسانى ثم خالفه قلبى»؛[1] «خدايا! بر من ببخش آن گفتارهاي زباني كه با آن به تو تقرّب مي‏جويم، ولي قلبم راه مخالفت با آن را مي‏پويد». قفاري مي‌‌گويد: مخالفت قلب با لسان [امام] علي، ادعاي شيعه درباره عصمت را نفي مي‌‌کند.[2]

پاسخ شبهه سوم

مغفرت خواستن آن حضرت بر فرض وقوع است؛ يعنى اگر چنين گناهانى از امام _{(علیه السلام)} صادر شود، خداوند آنها را ببخشد. گويا امام _{(علیه السلام)} چنين عرض مى‏كند: «خداوندا اگر چنين گناهانى را مرتكب شوم، آنها را بيامرز. بنابراين لازمه سخن امام _{(علیه السلام)} اين نيست كه گناهى از وى صادر شده است و نياز به آمرزش دارد».

[1]. نهج البلاغة، خطبه 78.

[2]. قفاري، اصول مذهب الشيعة الإمامية، ج2، ص295.