شبهه: تقيه، تهمت شيعه به اهل ‌بيت (علیهم السلام)

شبهه اول: تقيه، تهمت شيعه به اهل ‌بيت (علیهم السلام)

محمد بن عبدالوهاب، بنيانگذار جريان وهابيت، ادعا مي‌کند: «وقد وردت نصوص كثيرة عن علي و اهل ‌بيته دالة على براءتهم عن التقية و إنما إفتراها عليهم الرافضة لترويج مذهبهم الباطل»؛[1] «روايات زيادي از [امام] علي و اهل بيت وارد شده است که بر برائت آنها از تقيه دلالت مي‌کند و شيعه به دروغ تقيه را به اهل بيت نسبت داده‌اند تا مذهب باطل خود را ترويج دهند».

پاسخ شبهه اول

در پاسخ به اين شبهه لازم است که به نکات زير دقت و توجه گردد:

1. همان‌گونه که پيش از اين در تبيين موضوع به طور مفصل بيان شد، تقيه يک اصل قرآني است؛[2] البته با شرايط خاصي که از سوي علماي بزرگ اسلام تبيين شده است و اصحاب رسول خدا _{(صلی الله علیه و آله)} در برخي موارد با توجه به شرايط و مقتضيات زمان به اين روش عمل مي‌نموده‌‌اند.[3] ازاين‌رو در سخنان ائمه شيعه، با توجه به اختناقی که وجود داشت و ظلم و تعدي که از سوي حاکمان جور بر آنها و شيعيان صورت مي‌گرفت، به تقيه اهميت زيادي داده شده است که در منابع حديثي و روایي شيعه ذکر شده است.

2. محمد بن عبدالوهاب هيچ‌گونه ذکري از اين‌گونه روايات، که امام علي _{(علیه السلام)} و ديگر ائمه شيعه _{(علیهم السلام)} از تقيه برائت جسته‌‌اند، بيان نمي‌کند و هيچ منبعي را معرفي نمي‌نمايد و به صرف ادعا اکتفا کرده است. بنابراين ائمه اطهار _{(علیهم السلام)} ـ که در حديث صحيح‌السند ثقلين[4] عِدل قرآن معرفي شده‌اند ـ چگونه مي‌‌توانند بر خلاف صريح قرآن از تقيه برائت بجویند؟

[1]. ابن عبدالوهاب، رسالة في الرد علي الرافضة، ج1، ص21.

[2]. آل عمران: ۲۸.

[3]. ابن حزم، المحلي بالآثار، ج7، ص212؛ ابن ابی‌العز، شرح العقيدة الطحاوية، ج2، ص532؛ بخاري، صحيح البخاري، ج1، ص35و ج8، ص31.

[4]. مسلم بن حجاج، صحيح مسلم، ج4، ص1873.