شبهه: عدم تقيه امام حسين (علیه السلام) مقابل يزيد

شبهه دوم: عدم تقيه امام حسين (علیه السلام) مقابل يزيد

چرا امام حسين _{(علیه السلام)} در برابر يزيد تقيه نکرد؟[1]

پاسخ شبهه دوم

بي‌ترديد تقيه از احكام مهم در فقه اسلامي است، اما در همه جا جايز نيست؛ بلکه در بعضى از موارد تقيه كردن حرام است و آن در جايى است كه اساس دين و اسلام و قرآن يا نظام‏ اسلامى به خطر بيفتد. در چنين مواردى بايد عقيده را اظهار نمود. هرچند انسان قربانى اظهار عقيده‏اش شود. ما معتقديم قيام امام حسين _{(علیه السلام)} در عاشورا و كربلا، درست در راستاى همين هدف بود؛ چراكه حكام بنى‏اميه اساس اسلام را به خطر افكنده بودند و قيام امام حسين _{(علیه السلام)} پرده از كار آنها برداشت و جلوی خطر را گرفت.[2] امام حسين _{(علیه السلام)} در مقابل يزيديان نه‌تنها تقيه فردى و شخصى نكرد و جان خويش را نجات نداد، كه فرزندان، همسران، برادران، خويشان و دوستان و حتى طفل شيرخوار خود را نيز وارد معركه كربلا نمود و در اين راه قربانى كرد.

حفظ جان واجب است، اما تا زمانى كه امرى واجب‌تر و مهم‌تر از حفظ جان مطرح نباشد. اگر اسلام و اساس آن در معرض خطر قرار گيرد، بايد هرچند به قيمت جان تمام شود با آن خطر به مقابله برخاست و جلوى آن را گرفت. از همين رو است كه پيامبر اكرم _{(صلی الله علیه و آله)} به اميرالمؤمنين _{(علیه السلام)} مى‌فرمايد: «وَالْخامِسَةُ بَذْلُكَ مالَكَ وَدَمَكَ دُونَ دينِكَ»؛[3] «سفارش پنجم من به تو اين است كه مالت را و خونت را فداى دينت نمايى».

در اينجا ممکن است اين سؤال پيش آيد که چه رابطه‌اى بين قيام امام حسين _{(علیه السلام)} و حفظ اسلام وجود دارد و چگونه شهادت آن حضرت موجب بقاى اسلام گرديده است؟

امام حسين _{(علیه السلام)} از آن بيم داشت كه دين از جامعه رخت بربندد؛ چنان‌که خود فرمود: «وعلى الإسلام السلام إذ قد بليت الأمة براعٍ مثل يزيد»؛[4] «هنگامى که امت اسلامى به زمامدارى مثل يزيد گرفتار آيد، بايد فاتحه اسلام را خواند!». آن بزرگوار خون مقدسش را نثار كرد تا اسلام در جامعه باقى بماند؛ چراکه آن حضرت كه معصوم بود و خطرى دين ایشان را تهديد نمى‌كرد؛ آنچه در معرض تهديد بود؛ ادامه حيات اسلام در جامعه اسلامى بود. بنابراين امام حسين _{(علیه السلام)} فدا شد تا مردم مسلمان بمانند و اسلام براى جامعه آن روز و نسل‌هاى بعد باقى بماند... .

آنچه در زمان امام‌حسين _{(علیه السلام)} پيش آمد، در هر زمان ديگرى نيز ممكن است اتفاق بيفتد. هميشه اين احتمال وجود دارد كه وضعيت و شرايطى پيش بيايد كه اساس اسلام در معرض تهديد قرار گيرد و بقاى دين در جامعه با خطر جدى مواجه گردد. در چنين شرايطى مسلمانان وظيفه دارند با آن تهديد و خطر مقابله كنند و اقدام لازم را انجام دهند تا اساس و كيان اسلام در جامعه پابرجا بماند.[5]

[1]. اين شبهه در برخي سايت‌ها از قول وهابي‌ها مطرح و پاسخ داده شده است. (http://almanhaj.ir)

[2]. مکارم شيرازي، اعتقاد ما، ص۱۰۴.

[3]. کليني، الکافي، ج8، ص79.

[4]. ابن اعثم، الفتوح، ج5، ص17.

[5]. مصباح يزدي، جانها فداي دين، ص۵۱-۵۵.