زائری در پشت این دیوار، تنها مانده است

زائری در پشت این دیوار، تنها مانده است

قطره‌ای در حسرت آغوش دریا مانده است

کاش ابری می‌شدم اینجا فرو می‌ریختم

در گلویم بغض‌ها و درد دل‌ها مانده است

بی‌سبب هم نیست مأوای کبوترها شده

آسمان است این‌که بر روی زمین جا مانده است

روشن و بی‌پرده تا صحبت کند با آفتاب

چند روزی هست پلک پنجره وا مانده است

چون نسیمی عاقبت رد می‌شوم از لای در

بر لب من آیۀ «إنا فتحنا» مانده است...