محمد فتح‌الله گولن فرزند رامز افندي در ۱۹41 (يا 1938) ميلادي در روستاي ولايت ارزروم تركيه به دنيا آمد. پدرش زبان عربي و فارسي را به او ياد داد. در دوران تحصيل با حركت طلاب نور آشنا شد. يك حركت تجديدي و اصلاحي بديع‌الزمان سعيد نورسي مؤلف رسايل نور آغاز كرده بود. در مدرسه تحفيظ القرآن كه در جوار مسجد «ازمير» بود دعوتش را شروع كرد و به‌صورت مبلّغ سيار به تمام مناطق غرب آناتولي سفر كرد. با گسترش فعاليت‌هاي تبليغي‌اش، در سال ۱۹۷۰ كار تنظيم كمپ‌ها براي جوانان را آغاز نمود و هسته‌هاي اوليه جنبش خود را در شهر ازمير تركيه تشكيل داد.

يكي از مهم‌ترين مباحث زيارت، بررسي مسائل فقهي مربوط به آن است كه اين مقاله به فرعِ «حكم ورود و توقف معذورين در مزارات معصومين:» پرداخته و در سه مبحث جداگانه، آن را واكاوي كرده است: مبحث اول، اصل الحاق مزارات معصومين به مساجد است، كه به نظر مي­رسد ترديدي در آن وجود ندارد؛ مبحث دوم، بحث موضوعي مسئله است؛ يعني مكاني كه به مسجد ملحق مي­شود، كدام قسمت از حرم است، كه با بررسي ادله روشن مي­شود حرمت توقف در حرم معصومين‌: يا ورود به آنها تنها شامل رواق اطراف ضرايح مطهر و مضاجع شريف است؛ مبحث سوم نيز به حكم مسئله اختصاص دارد كه بررسي ادله نشان مي‌دهد ورود معذورين به اطراف ضرايح مطهر معصومين‌: مطلقاً حرام است؛ هر چند اين ورود به نحو عبوري باشد.

در اين مقاله به بررسي ابعاد علمي و فرهنگي مبارزات امام جواد (ع) به عنوان بعدي از مبارزات منفي آن حضرت در عصر مامون و معتصم عباسي مي‌پردازيم. پس از معرفي شرايط فرهنگي و سياسي آن دوران و جايگاه تشيع در عصر آن حضرت به تحليل مواردي چون: شركت در مجالس پرسش و پاسخ، مقابله با چالش مساله غيب، مقاله با تلاش براي آلوده شدن ، شكل دهي به كانون‌هاي شيعي، مبارزه با مذهب حكومت، تشويق به عزاداري و مرثيه سرايي، ترويج انديشه مهدويت، حمايت از قيام هاي ظلم ستيز..  به عنوان نمونه هاي اين رفتار مي‌پردازيم. برخي از اين موارد مانند مبارزات تبليغاتي امام، مقابله با كامجوئي‌هاي نامشروع ...تاكنون در اين چارچوب بررسي نشده و در مواردي ديگر مانند مناظرات امام، تلاش شده تا تحليلي جديد ارايه شود.

ابن تيميه و وهابيان علم پيامبر اكرم (ص) به منافقان را انكار كرده‎اند. آنان ادعا مي‎كنند پيامبر اكرم(ص) منافقان مدينه و اطراف آن را نمي‎شناخت، در حالي كه ادعاي ياد شده بر خلاف آيات و روايات و شواهد تاريخي فراواني است كه بر علم دقيق و تفصيلي پيامبر اكرم(ص) نسبت به منافقان دلالت دارد. از آيه 30 سوره شريفه محمد(ص)، آيه 84 سوره شريفه توبه، آيه 88 و 140 سوره شريفه نساء و آيات بسيار ديگر استفاده مي‎شود كه آن حضرت(ص) منافقان را كاملا مي‎شناخته است. احاديثي كه پيرامون بعضي از وقايع تاريخي عصر پيامبر(ص) از آن حضرت(ص) نقل شده است، مانند حديث در باره فئه باغيه، واقعه عقبه، مسجد ضرار، معيار ايمان و نفاق بودن حب و بغض نسبت به امير مؤمنان علي (ع) و احاديث ديگر گوياي اين حقيقت است كه نه تنها آن حضرت بلكه بسياري از صحابه نيز منافقان را به نام و نشان مي‎شناخته‎اند.