یکی از ابعاد مهم زیارت، بعد تربیتی و انسان‌سازی فردی و اجتماعی آن است. در منابع روایی شیعه، زیارت معصومین: تجدید عهد با امام و اعلان وفاداری بر عهدی که با او بسته‌اند، شمرده شده است؛ یعنی بعد سیاسی زیارت و نقشی که زیارت در تربیت سیاسی زائر و آماده‌سازی برای حضور در عرصه‌های سیاسی دارد.

وجود دلایل فراوان عقلی و نقلی در منابع معتبر شیعه و سنی، به خصوص آثار امام محمد غزالی دربارة حیات برزخی، امکان ارتباط دو سویة زنده‌ها و مردگان با یکدیگر، به‌ویژه هنگام زیارت و تأثیر پذیری مزور از دعاها و احسان‌های زائر، مستمسکی قوی برای نقد دیدگاه‌های عالمان وهابی است‌که با وجود اذعان به حیات برزخی مردگان، به‌ویژه پیامبران(علیهم السلام)، در عین حال منکر چنین ارتباط و تأثیری هستند.

در این نوشته، به ابعاد مختلف طرح جدید قربانی در معیصم، با استناد به اطلاعات پایگاه اینترنتی این طرح پرداخته­ایم و به سئوال­هایی که در این باره مطرح می­شود پاسخ خواهیم داد و در ادامه، به خبری که در یکی از کشتارگاه­های روباز این طرح، در موسم گذشته (1439ق.) رخداد، و به مصاحبه­ای با مسئولان قربانی ایران در حج­های اخیر خواهیم پرداخت.

زيارت اربعين حضرت اباعبدالله (ع) ،که در کلام امام حسن عسکری (ع) از نشانههای شيعه خوانده شده، در کتابی معتبر و با سندی معتبر از امام صادق (ع) به ما رسيده است. بررسی بخشهايی از اين زيارتنامه با نگاهی کلامی روشن میکند که موضوعات عقيدتی مطرح شده در آن را میتوان در سه محور بيان کرد: