حرمت قبله‌ی حاجات ، ولی بی شمع و چراغه

حرمت قبله ی حاجات ، ولی بی شمع و چراغه
تا ابد یاد غریبیت ، تو دل شیعه یه داغه
تو و داغ غریبی ، من و این بی شکیبی
همه امیدم اینکه برم از تو نصیبی
آخر یه روز حاجتمو ازت می گیرم
ذکر غریب مدینه به لب می گیرم
قربون اون آقایی که حرم نداره
دست عطاشو از سرم برنمی داره
مهدی می یاد تا که برات حرم بسازه
شیعه به اون گنبد و بارگاهت بنازه
می یایم کنار تربتت با چشم گریون
حاجتمون روا می شه می یاد آقامون
شب که بقیع تو ظلمت و تاریک و تنهاست
زائر قبر بی چراغ، مهدی زهرا (س) ست