شکافت تیرگی از آن شبی که چشمهای تو ظهور کرد

شکافت تیرگی از آن شبی که چشم‌های تو ظهور کرد

و خندۀ تو بود که تمام شهر را پر از سرور کرد

نشستنت کنار خیمه‌گاه و صبر دست‌هات بود که

جهان شاد کودکان پنج ساله را پر از غرور کرد

و شانه‌های پر صلابتت پس از گذشت سال‌ها غریب

عبور نان به دوش کوفه را برای کوچه‌ها مرور کرد

و آن‌چنان حروف در حروف شد ستاره جمله‌هات مرد

که کل جاده‌های جهل را شبیه کهکشان نور کرد

نگاه‌های عاشقانه‌ات به هرچه هست و نیست بود که

تمام ذره‌های عالم وجود را پر از غرور کرد

زمین پس از گذشت قرن‌ها هنوز افتخار می‌کند

که پنج سالۀ حسین روی شانه‌های من عبور کرد

رسیدی و هنوز آسمان هرچه علم جار می‌زنند:

شکافت تیرگی از آن شبی که چشم‌های تو ظهور کرد