فاطمه بنت امام حسین (علیه السلام)

مادر فاطمه، ام اسحاق ـ دختر طلحه، همسر قبلی امام حسن _{(علیه السلام)} ـ بود ^{(مفید، 1413ق، ج۲، ص۴۹۱؛ ابن‌سعد، 1215ق، ج۳، ص۲۱۴)} وی، به احتمال قوی، در سال ۵۱ قمری به دنیا آمده است ^{(ری‌شهری، 1394ش، ج۱، ص۳۵۱)} او را بزرگ‌ترین دختر امام حسین _{(علیه السلام)} دانستنه‌اند ^{(طبری، 1436ق، ج۵، ص۴۶۴؛ ابن اثیر، 1385ش، ج۴، ص۸۶)}

فاطمه از ازدواج با پسر عمویش، حسن مثنی، چهار فرزند به نام‌های عبدالله، ابراهیم، حسن و زینب داشت و از همسر دومش، عبدالله بن عمرو بن عثمان، دارای سه فرزند به نام‌های محمد دیباج، قاسم و رقیه بود ^{(مزی، 1985م، ج۳۵، ص۲۵۶؛ بیهقی، 1410ق، ج۱، ص۳۸۵؛ ابن قتیبه الدینوری، 1407ق، ص۱۹۹)} بیشتر فرزندان و نوادگان وی، در مبارزه با خلفای بنی‌عباس به شهادت رسیدند یا زندانی شدند ^{(طبری، 1436ق، ج۷، ص۵۳۶)} فاطمه را ثقه، و از طبقه چهارم راویان دانسته‌اند ^{(ابن حجر عسقلانی، ج۲، ص۶۵۷)}

گفته شده فاطمه دختر امام حسین _{(علیه السلام)}، حدود سال ۱۱۷ قمری، در مدینه درگذشته و در بقیع دفن شده است ^{(ابن جوزی، 1412ق، ص۲۵۱؛ ابوسعیده، 2004م، ص96)} همچنین برخی از مورخان، بدون اشاره به تاریخ وفات، گفته‌اند او در هنگام وفات، نود سال داشته است ^{(ابن‌حِبّان، 1973م، ج۵، ص۳۰۱)} نیز گفته‌اند وی در زمان خلافت هشام‌ بن عبدالملک ^{(حکومت: ۱۰۵-۱۲۵ق.)} درگذشت ^{(ابن عساکر، 1421ق، ج۷۰، ص}۱۷) قبری در قبرستان باب‌الصغیر، به وی منسوب است ^{(خامه‌یار، 1390ش، ص۸۷-۱۲۶)}