علی، کوچکترین فرزند امام صادق (علیه السلام)، هنوز به دنیا نیامده بود که پدرش رحلت کرد. وی همیشه همراه برادرش، موسی بن جعفر (علیهما السلام)، بود و از وی دانش فراوان آموخت و روایات بسیاری از ایشان نقل کرد (مفید، 1413ق، ج2، ص۵۵۸) برخی از آن روایات، در کتابی به نام مسائل علی بن جعفر ـ که مشهور است و بارها چاپ و انتشار یافته، گرد آمده است.
از تاریخ تولد دقیق او خبری در دست نیست. بعضی گفتهاند هنگام شهادت امام صادق (علیه السلام) (۱۴۸ق.) (دو سال داشت (قمی، 1391ش، ص۲۲۴)، ولی بعضی بر آناند که وی در آن هنگام، جوان بوده است (خویی، 1431ق، ج۱۱، ص۲۹۱)؛ برای مثال، مامقانی سن وی را در آن هنگام بین ۱۶ تا ۲۰ سال میداند؛ زیرا لازمه نقل روایت از پدرش، این سن را اقتضا میکند (مامقانی، 1371ش، ج۲، ص۲۷۳)
در تاريخ وفات علي بن جعفر اتفاق نظر وجود ندارد. بعضي رحلت او را در سال 210قمری دانستهاند (ذهبي، 1410ق، ج1، ص358؛ ابن حجر عسقلانی، 1413ق، ج2، ص33؛ تهرانی، 1403ق، ج20، ص360) و عدهاي سال 220قمری (خويي، 1431ق، ج21، ص291 و 292؛ ابن عنبه، بیتا، ص231)؛ اما با دقتي كه به عمل آمد روشن شد كه تولد وي حدود سال 130قمری، و وفاتش نزديك سال 220قمری، و سن شريف وي هنگام وفات حدود نود سال بوده است.
شيخ مفيد در مورد وی چنين ميگويد: «علي بن جعفر و برادرش، اسحاق، دو شخصيتاند كه هيچ كس در فضل و تقوايشان اختلاف نكرده است». در جاي ديگر نیز از او اينگونه ياد كرده است:
علي بن جعفر از كساني است كه حديث فراوان نقل كرده و روشي استوار داشته است. بسيار پارسا و دانشمند، و ملازم خدمت برادر ارجمندش امام موسي بن جعفر (علیه السلام) بود و خبرهاي زيادي از آن حضرت نقل کرده است (مفید، 1413ق، ج2، ص206 و 208)
امام باقر (علیه السلام)، محله عریض[1] را خرید. پس از آن حضرت، عریض به امام صادق (علیه السلام) منتقل شد. امام صادق (علیه السلام) نیز وصیت کرد که پس از وی، عریض از آن علی، فرزند کوچکش باشد. لذا وقتی که وی بزرگ شد، در عریض ساکن گشت (قمی، 1391ش، ص224) ازاینرو نجاشی گوید: «علی بن جعفر، خود ساکن عریض شد و فرزندانش را بدان جهت، عریضی خوانند» (نجاشی، 1418ق، ص176)
زبیدی نیز گوید: «علی بن جعفر را به عریض منسوب میدانند و چون ساکن عریض شد، فرزندان و ذریه اش را ـ که بسیارند ـ عریضی خوانند (تاجالعروس ماده عرض)
مقبره علی بن جعفر در عریض، در گذشته معمور و آباد بود. علامه سیدمحسن امین گوید: «مقبره او در عریض دارای قبهای عالی و زیارتگاه است» (امین، 1403ق، ج8، ص177)
رفعتپاشا، امیرالحاج مصریان، در کتاب ذیقیمت و پربار خود، مرآت الحرمین، مینویسد: «از ضریح هایی که خارج بقیع هستند... ضریح علی عریضی است که در شرق مدینه واقع است؛ به فاصله یک ساعت راه» (رفعتپاشا، 1377ش، ج1، ص427) در نيمه نخست سال 1381 شمسی، مقبره علی بن جعفر به بهانه احداث بلوار، توسط وهابیها تخریب شد؛ اما با کمال تعجب جسد مطهر این فرزند امام صادق (علیه السلام) تر و تازه هویدا شد و مأمورین با احترام جسد را در بقیع دفن کردند (فقیه بحرالعلوم؛ 1398ش، ص131)
[1]. عریض در شرق مدینه منوره واقع شده و در گذشته، از شهر مدینه بیرون بوده است؛ لیکن اکنون به شهرمدینه پیوسته و ساکنان آن را در مدینه به نام «العُریض»، و العُرَیِّض (به تشدید یاء) میخوانند و همچنان دارای نخلستانهای سرسبز و خرم است. امام صادق (علیه السلام) فرمود: «واقعهای در مدینه رخ میدهد و هرکس به اندازه یک میل از مدینه دور شود، نجات خواهد یافت و پدرم به این جهت عریض را خریداری کردند». از آن تاریخ که امام باقر (علیه السلام) عریض را خریدند، خود آن جناب و فرزندانشان به آنجا آمد و شد داشتند. در حدیث آمده است: «امام صادق (علیه السلام) از کرّاث (یک نوع سبزی که خاصیت طبّی دارد) خوشش میآمد [و چون بوی بد داشت] هرگاه میخواست کرّاث بخورد از مدینه به عریض میرفت». اسماعیل، بزرگترین فرزند امام صادق (علیه السلام)، در زمان حیاتِ پدر، در عریض از دنیا رفت. مردم جنازه او را بر دوش گرفتند و از عریض تا مدینه آوردند و در بقیع به خاک سپردند.