او از عالمان حنفیمذهب شهر مدینه بود و هرگز از مدینه خارج نشد؛ جز برای حجگزاری.
او از عالمان حنفیمذهب شهر مدینه بود و هرگز از مدینه خارج نشد؛ جز برای حجگزاری. وی پدر عبدالله، عبدالرحمن، احمد و عبدالکبیر حسنی است. او در روز یکشنبه، 17 شعبان سال 871، در سن 67 سالگی وفات یافت و در بقیع دفن شد (سخاوی، 1425ق، ج11، ص113)