سیدصالح بن حسین بن محمد بن علوی

وی از فقهای شافعی مدینه و از دانشمندان بنام این شهر، و خطیب مسجدالحرام بود. او موظف به خواندن نماز استسقا و کسوف در مکه بود؛ چراکه بسیار رقیق‌القلب و دل‌نازک و صریح‌البکا بود و تا به منبر می‌نشست و شروع به خواندن خطبه می‌کرد، همه را به گریه وامی‌داشت. او به سال 1170 در مکه به دنیا آمد و در همان‌جا به دانش‌پژوهی پرداخت و در شوال سال 1269 در سن 99 سالگی وفات یافت و در بقیع دفن شد. از او یک فرزند به نام سیدحسین مشهور به جمل‌اللیل به جا مانده است ^{(حضراوی، 1404ق، ج2، ص210)}