سيدحسين بهبهاني

سیدحسین در سال 1300قمری به حج رفت. در بازگشت از حج و در حال عزيمت به مدينه، به قصد زيارت قبر پيامبر _{(صلی الله علیه و آله)} در جايي به نام بئر درويش چادر زد و شب را به روز آورد. شب‌هنگام چون از خيمه بيرون رفت، يکي از اعراب که دشمني سختي با شيعيان داشت، با کوبيدن عمودي بر سرش او را به قتل رساند ^{(امینی، 1393ق، ص331-332؛ سیدجوادی، 1377ش، ج2، ص88-89)} در گزارش صاحب اعيان الشيعه، تنها به بيرون رفتن شبانه بهبهاني براي قضاي حاجت و کشته شدنش به دست يکي از دزدان عرب، بدون اشاره به تمايلات ضد شيعي قاتل، اشاره شده است ^{(محسن امین، 1403ق، ج5، ص413)} در گزارشي ديگر، کشته شدن بهبهاني در زمان نشستن و استراحت او دانسته شده است. پيکر بهبهاني به مدينه منتقل، و در جوار امامان بقيع دفن شد ^{(محسن امین، 1403ق، ج5، ص413)} سيدحسين بهبهاني آثاري در فقه و اصول و تفسير نگاشت ^{(سیدجوادی، 1377ش، ج2، ص88؛ محسن امین، 1403ق، ج5، ص413)} اين آثار بعدها در سال 1344قمری و در هجوم يکي از اميران دولت عثماني به خانه فرزندش سيدکاظم (م.1345ق.) در آتش سوخت و از ميان رفت ^{(محسن امین، 1403ق، ج5، ص413)}